روز هایی که گذشت ...

دعا کنید تاب بیارم این روزها را ..

دعا کنید خدا  نگاهم کنه و انتقامم را بگیره ..

دعام کنید .

یه وقت های فکر می کنم از من بی کس تر در دنیا وجود ندارد ...

حدایا فقط تو مانده ای برایم ..مانده ای ؟

این روزها تمام میشه ..اخرش همه میمیریم ..اما من هیچ وقت زخم زبون ها فراموش نمی کنم ..تنهایی هام ..بی صدا گریه کردن هام را ...بی کسی هام را ..

دلم می خواست برم یه جایی که هیچ کس نباشه ..یه جایی که خودم باشم ..نترسم از حرف زدن ...نترسم از ادم ها ..

می دونم دردم چیه..دلم تنگ شده ....برای همه چی ...همه چی یعنی حتی دعوا کردن هاش ..تو روانشناسی شاید به ادمی مثل من بگند بیمار ..اما راستش دیگه مدت ها است حوصله مشاوره ها را ندارم. اصلا دلم یه رمال می خواهد که ته یه فنجون نگاه کند و بگوید ته این زندگی کی تمام میشه.

دیشب ۱۰ برق ها خاموش کردم . چهار صبح بیدار شدم ..دست کشیدم روی تخت ..یاد بچگی هام افتادم که عروسک ام روی تخت بود ..دیشب دلم خواست کسی بغلم کنه ...یا کسی را بغل کنم ..بغض کردم ..دلم تنگ شده ..

دو تا متن عجیب خوندم که باورش دارم  

هر تجربه تلخی تو زندگی داشتم زیرش امضای کسایی بود که دوستشون داشتم 

شرایط سخت زندگی اونقدرها هم بد نیست حداقل می فهمی اطرافیانت چقدر بی مصرف اند ...

#روایت از پا افتادن 

دلم می خواهد روی پروفایل ام هزار تا جمله بزارم اما هنجارها من و مجبور می کنند سکوت کنم.راست میگن ما هرچی زخم میخوریم از اشنا است مگرنه غریبه چه میدونه زخم کجا است ...

_داشتم مداد میکشیدم تو چشمام ..گفت تو فقط یه شیخ ناامیدی ..اشک دوید تو چشمام ...راست میگفت من یه شیخ ناامید شدم ...لاتقنطوا من رحمه الله هی میگم تو ذهن ام اما خدایا من از پا افتادم . احساس می کنم هیچ کس ندارم ..

#روایت از پا افتادن 

امشب فراموش نکن هرموقع دلت تنگ شد بزن تو گوش خودت ...

خدایا تمام اش کن ...

ببین من را